Intrakt z hortensji - sposób na choroby z autoagresji

Hortensja kojarzona jest przede wszystkim jako kwiat ozdobny, natomiast niewiele mówi się o jej walorach leczniczych. Wśród wielu właściwości prozdrowotnych na szczególną uwagę zasługuje możliwość tłumienia procesów autoimmunologicznych. Odpowiednio przygotowany korzeń hortensji może być stosowany przez osoby ze zdiagnozowanymi schorzeniami z autoagresji. 

Zapraszam na część praktyczną, dotyczącą przygotowania intraktu oraz naparu z hortensji (dowolnego gatunku). 

Do przygotowania intraktu potrzebujemy 50 g zmielonego korzenia hortensji i 250 ml alkoholu 80%. Korzeń należy zalać gorącym alkoholem i gotować 15-20 minut pod przykryciem. Konieczne jest gotowanie intraktu na bardzo wolnym ogniu, gdyż alkohol ma tendencję to odparowywania. Potem intrakt wymaga odstawienia na jeden dzień.

Po upływie tego czasu odcedzamy roztwór i przelewamy do słoja. Tak przygotowany intrakt należy spożywać przez maksymalnie 14 dni w ilości 3 ml trzy razy dziennie.

Jest jeszcze jeden sposób na przygotowanie preparatu hortensji z alkoholem — mowa o nalewce. Należy umieścić zmielony korzeń hortensji w ciemnym szklanym słoju, zalać alkoholem etylowym o stężeniu 40-60% tak, aby całkowicie pokrył korzeń. Pozostawić na ok. 4 tygodnie, dobrze jest codziennie wzruszyć zawartość słoja.

Po tym czasie należy przefiltrować nalewkę przez gazę lub filtr papierowy do czystego szklanego naczynia. Przechowywać w ciemnym i chłodnym miejscu. Tak przygotowany napar spożywamy po 3 ml trzy razy dziennie przez 14 dni. 

Intrakt z hortensji — z racji jego dużego stężenia — zalecany jest do stosowania maksymalnie przez 14 dni, w stanach zaostrzenia procesu autoimmunologicznego. Wielu z Państwa interesuje możliwość codziennego spożywania hortensji. Już spieszę z wyjaśnieniem — dłuższe, regularne stosowanie jest możliwe w przypadku naparu.

Proszę wsypać łyżeczkę zmielonego korzenia do szklanki i zalać 100 ml wrzątku. Zaparzać pod przykryciem przez około 7 minut. Po przestudzeniu wypić bez popijania wodą, a posiłek można spożyć najwcześniej po kilkunastu minutach. Ten wywar można spożywać regularnie (codziennie).

Warto na koniec wyjaśnić, czym różni się intrakt ziołowy od naparu. Oczywiste jest, że te dwie formuły różnią się sposobem przygotowania i właściwościami.

Napar to wyciąg wodny z surowców roślinnych, które można ekstrahować wodą: liści, kwiatów, ziela, drobnych nasion. Rozdrobniony surowiec, zazwyczaj w postaci suszu zalewamy wrzącą wodą, zaparzamy pod przykryciem przez kilka-kilkanaście minut, po czym przecedzamy. Napar może być przechowywany w lodówce przez 24 godziny.

Intrakt jest to wyciąg alkoholowy wykonany ze świeżego zioła/rośliny, które zalewamy alkoholem o temp. ok. 80°C, zazwyczaj w stosunku 1:5-1:10. Gorący alkohol zatrzymuje rozkład składników czynnych, inaktywuje enzymy odpowiedzialne za unieczynnianie związków aktywnych rośliny. Oznacza to, że intrakt różni się od naparu znacznie wyższym stężeniem substancji czynnych. 

Kluczowe znaczenie ma natychmiastowe zalanie surowca roślinnego gorącym alkoholem, unikać należy stopniowego podgrzewania takiej mieszanki. Nalewka w przeciwieństwie do intraktu przygotowywana jest “na zimno”.