Błonnik na cholesterol - to naprawdę działa!

Marek Skoczylas

Błonnik to składnik pokarmowy o bardzo istotnej roli w zachowaniu prawidłowego funkcjonowania organizmu. Wśród jego właściwości prozdrowotnych wymienić można normalizację poziomu cholesterolu.

Zwiększenie spożycia błonnika to jedno z najistotniejszych zaleceń żywieniowych u osób z hipercholesterolemią. Największe znaczenie ma wzrost podaży błonnika rozpuszczalnego, w tym pektyn i beta-glukanu.

Jest to frakcja włóknika pokarmowego, która pod wpływem wody podlega pęcznieniu i tworzy konsystencję przypominającą żel. Przez to ograniczone zostaje wchłanianie cholesterolu z przewodu pokarmowego.

Ponadto zmniejszona zostaje resorpcja zwrotna kwasów żółciowych w jelicie i zwiększa się ich wydalanie z kałem. Wówczas dochodzi do nasilenia procesów wątrobowej syntezy kwasów żółciowych z cholesterolu — a to obniża jego poziom we krwi.

Aby odczuć taki korzystny wpływ błonnika rozpuszczalnego na poziom cholesterolu, zalecane jest zwiększenie spożycia takich produktów jak:

jabłka
gruszki
morele
strączki
warzywa
nasiona lnu
babka płesznik i babka jajowata
płatki owsiane
pełne ziarna zbóż

Poza zwiększeniem spożycia błonnika, normalizacji poziomu cholesterolu we krwi i redukowaniu ryzyka sercowo-naczyniowego sprzyjają także inne interwencje dietetyczne. Wytypowano te najważniejsze — oto one:

spożywanie co najmniej 30-45 g błonnika z produktów zbożowych
ograniczenie spożycia soli do mniej niż 5 g dziennie
zwiększenie podaży warzyw do minimum 200 g dziennie
sięganie po tłuste ryby 1-2 razy w tygodniu
spożywanie 30 g orzechów dziennie
wykluczenie z diety cukru i słodyczy
ograniczenie podaży tłuszczów nasyconych do mniej niż 10% spożywanej energii

Oczywiście wzbogacenie diety o błonnik to tylko jedna ze strategii stosowanych w przebiegu hipercholesterolemii. Wynika to przede wszystkim ze złożonego podłoża tego zaburzenia gospodarki lipidowej.

Wpływ na podniesienie poziomu cholesterolu mogą mieć takie czynniki jak nieprawidłowa praca tarczycy czy wątroby, niski poziom witaminy D, a także uwarunkowania genetyczne.